Phu Quoc..we love you, but you stink!

We zijn nu een aantal dagen in Vietnam. Over 9 dagen moeten we helaas alweer naar huis. Waar waren we gebleven. De bus naar Ho Chi Minh. De busreis is goed en soepel verlopen. We kwamen om 6.30u aan in ons hotel, waar we te horen kregen dat we pas om 13.00u konden inchecken! Terwijl er wel kamers vrij hadden, want we kregen de optie om uit te rusten en eerder in te checken, waarvoor we dan dus moesten betalen! Heel behulpzaam en echt heel fijn na een busrit van 10 uur. We besloten om dan maar niet te slapen, puur uit principes en zijn de stad in gegaan.

Ho Chi Minh is eigenlijk wel een vrij moderne stad tegenover de rest van Vietnam. Alles is gestructureerd, met name het verkeer. Maar we hebben natuurlijk nog niet heel veel gezien, aangezien we er pas 1 dag zijn geweest, meer komt later.

We zijn die middag in de stad gebleven en ‘s avonds even iets gaan eten. Waarbij we onze eerste malaria tablet naar binnen moesten werken. Ik had vooraf nog even de bijwerkingen doorgelezen, waar ik niet echt heel vrolijk van werd! Meer dan 1 op de 10 zou overgeven, diarree etc. Dan 1 op de 10 heftige haaruitval, angstaanvallen en zulke rare dingen allemaal. Dan ben ik ook nog allemaal van die verhalen op internet gaan lezen. Dus ik voelde me al slecht voor ik die pil had ingenomen + we waren nog heel moe van die busreis. We hebben de voorschriften om vettig te eten maar gevolgd en hebben pizza gegeten. Rafael moet natuurlijk een halve operatie uitvoeren alvorens hij dat pilletje kan innemen, want ja hij krijgt het zijn keel niet af. Dus hij plet het elke dag met een glas. Jeetje.. dan zie je pas echt wat voor chemisch goedje je eigenlijk inneemt. Het heeft echt de kleur van kerriepoeder! Het is natuurlijk veel makkelijker om zo’n ding in een keer in te slikken, maarja. Raf zit vanaf nu nog 9 dagen elke middag te kokhalzen met een kerriegeel sapje!

Maar het slikken van die vieze kerriegele pilletjes heeft natuurlijk allemaal een doel. Phu Quoc Island. We zijn eergister vanuit Ho Chi Minh naar Phu Quoc Island gevlogen. (vlucht 3 van de 7) De vlucht duurde maar 1 uurtje, maar was wel spannend want we gingen met een propeller vliegtuigje. Het maakte echt een ontzettend lawaai, en bij ieder windstootje gaat het vliegtuig scheef. Maar verder had de piloot goed gevlogen.

Phu Quoc.
Onze eerste indruk: “Wat stinkt het hier!!” Maar dit komt omdat op dit eiland vissaus wordt geproduceerd in grote hoeveelheden, voor heel Vietnam en omgeving! Je kunt je voorstellen wat die visresten voor een smakelijke aroma produceren ;)
De eerste dag op Phu Quoc hebben we een scootertje gehuurd en zijn we naar watervallen gegaan. Dat was weer eens in de middle of nowhere. De bewegwijzering is hier echt nog veel en veel slechter dan waar dan ook. Iets dat op de kaart staat aangegeven heeft opeens een Vietnamese naam. Dus zonder locale hulp hadden we het nooit gevonden. De watervallen waren ijskoud en héél erg glad. We moesten door een dichtbegroeid oerwoud lopen bergopwaarts op een paadje van grote stenen met scherpe vormen. Hier hebben we een nieuwe definitie aan wandelschoenen gegeven, we hadden namelijk de slippers aan. Rafael is een paar keer zijn slipper verloren die dan gewoon in tweeën ging omdat het bandje los liet!We zijn ook nog eventjes naar een pagode geweest. Waar we alweer een hakenkruis zagen. Het is voor ons echt een mysterie, maar er staan overal hakenkruizen bij geloofstempels etc. Het verschil is blijkbaar dat dit hakenkruis altijd recht staat en het door ons gekende hakenkruis staat scheef.

’s Avonds zijn we naar de nightmarket gegaan, waar vooral veel vis wordt verkocht. Er liggen heel veel soorten vis op een tafel, daarnaast zitten er ook nog een aantal soorten apart in bakken. Hier kun je dan kiezen welke ze voor je moeten klaarmaken. In een van die bakken zaten ook zeepaardjes. Geen idee of dit om te eten is, maar dat lijkt ons wel vreemd. Ze leven hier echt van de visvangst. De volgende ochtend liepen we door de straat, om even een tentje te zoeken om te ontbijten. Hier kwamen we een vrouw tegen met een kar waarop de vis en het vlees gewoon op wat karton lag, in de volle zon! Lekker..HACCP daar moet je hier niet mee aankomen.
Wat ons wel heel erg opviel is dat ze hier een vuilniswagen hebben! Ja echt. Dit hebben we tot nu toe alleen gezien in Hoi An, waar het toch nog grotendeels met de handen werd gesorteerd. Maar in plaats van alles overal maar op straat te gooien verzamelen de mensen het hier echt in dozen en de vuilniswagen komt dit dan iedere dag ophalen.
Na het ontbijt zijn we naar Bai Soa Beach gegaan, wat een slechte weg! Dit is dus de hoofdweg en de landweggetjes in Nederland zijn nog beter. Er zitten echt kuilen in alsof er komeet op is gevallen. Verder was de weg naar het strand heel erg verlaten. Phu Quoc is echt nog heel primitief. Alhoewel er op die weg wel veel resorts liggen en worden aangebouwd, terwijl de faciliteiten er eigenlijk niet zijn. Bijvoorbeeld ook hier in ons hotel, we zitten nu bij een Nederlander. Het hotel staat aan het strand, maar de hele kust is vol gebouwd met krotten! Diezelfde Nederlander vertelde ook dat het eiland blijkbaar echt vol zit met slangen. We hebben er zelf nog geen een gezien. Alleen gekko's, waarvan we er al twee op onze kamer hebben gehad. Gelukkig hebben we hier een gekko whisperer. Die gast heeft zo een snelle handen als Mr. Miyagi. (karate kid). Oh en nu we het toch over dieren hebben. Gisteravond vloog er gewoon een vleermuis het hotel binnen. Hij heeft een paar rondjes om ons heen gemaakt en is toen maar weer weg gegaan.

Maar even terugkomend op het strand. Dit was echt prachtig! Echt witte stranden en een helderblauwe zee. Als jullie de foto’s zien gaan jullie jaloers worden! mhwuaahaha

Liefs,
Aimée & Raf

fans we love you too!